در این مقاله قصد داریم به موضوع نمونه قرارداد طراحی داخلی معماری بپردازیم.
در جهان امروز که میشود گفت هیچ چیزی بر طبق حساب و کتاب پیش نمی رود و هر شخصی فقط به دنبال منفعت های خودش است و به فکر بقیه نیست،
مهمترین اصلی که توانایی این را دارد که از شما محافظت کند و در برابر اختلاف های گروهی یا شخصی به شما مصونیت بدهد، دانستن حق و حقوقی است که در جامعه برای شما وجود دارد.
هنگامی که شما از حقوقی که از آن برخوردار هستید، اطلاع داشته باشید، می توانید مانند یک فرد زبده عمل کنید و به کسی اجازه ندهید که حقوق شما را پایمال کنید. یکی از راهکارهایی که به فرد کمک می کند تا از حقوق خود حفاظت کند، داشتن یک قرارداد خوب برای انجام هر کاری است.
در ادامه سعی ما بر این است که ابتدا شما را با قرارداد و ویژگی های آن و اصولی که باید در ثبت آن رعایت شود، آشنا کنیم و سپس به صورت انحصاری به ویژگی ها و مفاد قراردادهای مربوط به طراحی داخلی بپردازیم.
همچنین اگر مایلید که در رابطه با قیمت هر متر طراحی داخلی اطلاعات کاملی کسب کنید، بر این لینک کلیک کنید.
قرارداد
قرارداد یا معادل انگلیسی آن Contract را در اساسنامه قانون جوامع و بر طبق ماده ی شماره صد و هشتاد و سه آن به صورت زیر تعریف می کنند: تعدادی از نفرات در برابر تعدادی نفرات دیگر متعهد می شوند تا کاری را که برای هر دو طرف تعیین شده است، را به انجام برسانند.
در بیان دیگر یک توافق نامه نشان دهنده ی این است که هر یک از اشخاصی که در قرارداد دخیل هستند، مایل می باشند، در حالی که به انجام تعدادی وظایف خود را متعهد می کنند، آن را از نظر حقوقی و قانونی هم به ثبت برسانند.
کلیه ی مواردی که گفته شد، در هنگام امضاء کردن قرارداد به عنوان هدف هر یک از افراد دخیل به شمار می آید. اگر احیانا یکی از طرفهای قرارداد شروط موجود در آن را نقض کند، سمت دیگر می تواند با تکیه بر قرارداد و با کمک قانون حق خود را مطالبه کند.
دسته بندی قراردادها
قراردادها را بر اساس طرف های تعهد دهنده ی آن، موضوعات قرارداد و همچنین نوع وظایفی که به عهده ی هر یک از طرفین است، به انواع مختلفی دسته بندی می کنند. به طور کلی هنگامی قرارداد نوشته می شود که هر دو طرف در باب صحبت های نخست خود به توافق کامل رسیده باشند و تمایل داشته باشند، به مذاکرات خود جنبه ی قانونی و رسمی بدهند.
پس همانگونه که گفته شد، قرارداد یک نوع مدرک قانونی است که در مقابل همه قابلیت رجوع شدن به آن هست و هر یک از طرف های قرارداد می توانند، به وسیله ی آن به خواسته هایی که از طرف مقابل دارند، دست پیدا کنند.
برای نوشتن یک قرارداد خوب و معقول، شما ملزم به رعایت تعدادی از اصول هستید که این اصل ها در عمل با قراردادهایی با موضوعات مختلف منافاتی ندارند و برای همه ی موضوع ها یکسان هستند. اصول قراردادها را عموما به دو قسمت تقسیم میکنند.
قسمت اول
قسمت اول در برگیرنده ی شکل ظاهری و نکته هایی است که در تمامی قراردادها باید مورد توجه قرار بگیرند. از جمله ی این موارد می توان به شکل ظاهری قرارداد، نوع فونت مورد استفاده، سایز نوشته ها، ادبیات مورد استفاده و مورد هایی از این دست را نام برد.
قسمت دوم
قسمت دوم قرارداد نحوه ی نوشتن آن است که در این بخش بندهای مورد نظر به قرارداد اضافه می شوند و عملا برای هر قرارداد با قرارداد دیگر فرق می کند، چرا که باید به بیان تخصصی موضوع پرداخت.
این بخش بدنه ی اصلی قرارداد را در بر میگیرد و قسمت های متعددی از جمله موضوع قرارداد و مبلغ آن، تعهدهایی که هریک از طرف های قرارداد باید متقبل شوند، چگونگی فسخ قرارداد، نحوه ی برطرف کردن اختلاف های پیش آمده را شامل می شود.
دلیل اهمیت قرارداد
در زمان های گذشته رسم بر این بود که هرگاه نیاز به انجام کاری می شده، نه به شکل کتبی، بلکه به حالت محاوره ای دو طرف برای یکدیگر شروطی برای انجام کار در نظر میگرفتند.
این ثبت نکردن صحبت ها در ادامه ی کار سبب به وجود آمدن ابهام و در نتیجه بروز مشکل و اختلاف میشد. حتی در مواردی هم که مذاکرات را به صورت نوشتاری ثبت می کردند، به خاطر درست نوشته نشدن آن و عدم رعایت اساس نگارش این امکان وجود داشت که دوباره هر یک از طرفین دچار نارضایتی شوند.
اما امروزه افراد به این سطح از آگاهی رسیده اند که برای سپردن کاری به کسی یا تقبل کردن وظیفه ای که باید برای کسی انجام شود، باید توافق نامه ای نوشته و سپس توسط هر دو طرف امضاء شود که اصول اولیه ی قرارداد نویسی در آن رعایت شده باشد و از لحاظ نوشتار هم هیچ ابهامی نداشته باشد تا در مراحل بعد به مشکل های قانونی برنخورند.
در نتیجه ی همه ی صحبت های گفته شده، برای رسیدن به موفقیت در انجام هر کاری، هنگامی که قرار است، تعهد نامه را بنویسیم و یا امضاء کنیم، باید حتما به قوانین مرتبط با آن چه از لحاظ مکتوب کردن و چه از نظر قانونی مسلط باشیم.
انواع مختلف قرارداد
قراردادها بر حسب نوع کاری که قرار است، انجام شود و همچنین افراد دخیل در آن به انواع مختلفی تقسیم میشوند. قرارداد استخدام، قرارداد ساخت و ساز، قرارداد اجاره، قرارداد خرید و فروش، قرارداد مشارکت و غیره چند نمونه از انواع پر شمار قراردادها هستند.
مقایسه بین توافق نامه، تفاهم نامه و قرارداد
یکی از تکراری ترین پرسش ها در باب قرارداد نویسی این است که آیا تفاهم نامه، قرارداد و توافق نامه با همدیگر فرق می کنند، یا نه هرسه ی آنها برای رساندن مفهوم مشترکی به کار می روند؟
در پاسخ باید گفت که لزوما اسمی که ما برای نوشته ی خود در نظر میگیریم، در برابر متن و شرایطی که در آن نوشته می شوند و طرف ملزم با انجام آن است، آنقدرها هم موثر نیست.
پس به صورت کلی از نظر افرادی که با کارهای حقوقی سر و کار دارند، این مفهوم با هم تفاوت مشخصی ندارند. تفاهم نامه از لحاظ قانونی به نسبت دو مورد دیگر کمتر قابل استناد است، اما اگر شروط نوشته شده در آن بیانگر لازم بودن انجام کاری باشد، گاها شخص یا اشخاص می تواند به آن متمسک شود.
در بین قرارداد و توافق نامه، این قرارداد است که از نظر مجامع قانونی پذیرفته تر است، اما توافق نامه ها هم یک مدرک قانونی هستند که از وجاهت حقوقی برخوردار هستند.
اصل های قرارداد نویسی در باب شکل ظاهری
برای نوشتن هر قرارداد لازم است، به نکته هایی توجه شود که عدم توجه به آن ها ممکن است، وجهه ی قانونی قرارداد را مخدوش کند و آن را از حالت قانونی و استناد پذیری درآورد.
اصول ظاهری قرارداد نویسی یه چند دسته تقسیم می شوند که شامل موارد زیر هستند و در ادامه به توضیح مختصری از هر کدام میپردازیم.
متون و عبارت های موجود در قرارداد:
عبارت هایی که در یک توافق نامه استفاده می شوند، باید گویا و شفاف باشند. این موضوع به این معنی است که نباید عبارتی نوشته شود که هریک از طرفین قرارداد بتوانند برداشت های مورد نظر خود را داشته باشند و ایجاد اختلاف نظر کند. رعایت این نکته بسیار مهم است که کوتاه نوشتن نباید باعث به وجود آمدن ابهام در نوشتار ما شود.
فرمت مناسب داشتن برای قرارداد:
یک قرارداد خوب باید از چند قسمت مختلف و معین به وجود آمده باشد که تمامی مطلب هایی که به هم مربوط هستند، در یک عنوان جداگانه در قرارداد آورده شوند.
امضاء کردن قرارداد:
قراردادهای مختلف تعداد صفحه های متفاوت دارند. بعضی قراردادها کوتاه و حتی ممکن است، یک صفحه ای باشند و برخی دیگر در چندین صفحه تنظیم می شوند.
طبیعی است که در قراردادهای چند صفحه ای امضاء نشدن یک یا چند صفحه ی خاص توسط هریک از طرفین قرارداد ممکن است، موجب به وجود آمدن مشکلاتی شود. پس باید حتما چک شود که همه ی صفحه های قرارداد به وسیله ی هر دو طرف قرارداد، علاوه بر مهر کردن امضاء هم شده باشد.
برگزیدن عنوان های درخور:
اولین ماده ی موجود در قرارداد که از اهمیت ویژه ای برخوردار است، عنوان آن است. به صورت معمول نوع قرارداد مانند این که قرارداد اجاره است، یا فروش؟ قرارداد استخدام است، یا غیره باید معین باشد.
بعضی از قراردادهای معمول قانونی اسم خاص و در نتیجه ی آن شروط مشخص خود را دارا هستند. هنگامی که شما می خواهید توافق نامه ای را بنویسید که در گروه همین قراردادهای رایج است، قالبی که به صورت پیش فرض برای آن ارائه شده است، کفایت می کند،
اما گاهی هم این مسئله به وجود می آید که عنوان خاصی که شما می خواهید برای آن قرارداد بنویسید در مقوله ی قراردادهای معمول نمی گنجد.
در هنگام نوشتن عناوینی این نوع از قراردادها باید دقت کنید که عنوان های جامع و یا حتی خود لفظ عنوان قرارداد یا توافق نامه به کار رود تا در گذر زمان مسائل حقوقی پیش نیاید.
بخش تعریف ها:
گاهی اوقات ممکن است، در قرارداد نیاز باشد، از کلمه ها یا عبارت هایی استفاده شود که برای اکثریت اشخاص نا مفهوم است و آنها در مورد این مفاهیم اطلاعاتی اندک دارند و یا کاملا بی اطلاع هستند.
در اینگونه موردها بهتر است، قسمتی از قرارداد را تحت نام تعاریف در نظر بگیرید و اگر احتیاج به شرح و بسط کلی از قرارداد برای هر کدام از طرفین آن پیش آمد، آنها بتوانند از آن بهره بگیرند.
طرف های قرارداد:
در این بند از قرارداد اطلاعات کامل و دقیقی در مورد هر یک از اشخاص موجود در قرارداد اعم از شماره شناسنامه و کدملی، آدرس پستی و شماره تلفن و غیره قرار میگیرد.
اگر احیانا هر کدام از طرفین تغییری در آدرس یا شماره تلفن شان پیش آمد باید آن را در قرارداد ذکر کند. القاب طرفین قرارداد هم در این قسمت ثبت میشود، برای مثال کارگر یا کارفرما، مستاجر یا موجر، خریدار یا فروشنده و غیره.
هر قراردادی که امضاء می گردد، مشتمل بر دو طرف است که هر یک از این طرفین امکان دارد، یک فرد تنها مستقل و یا مجموعه ای از چند شخص باشد.
در هر قرارداد اگر طرف های آن مشخص باشند، مزیت های بیشماری دارد. از جمله ی این مزایا می توان به این موارد اشاره کرد: مشخص می شود، هر کدام از طرف های قرارداد در کدام سمت هستند، واجد شرایط بودن و همچنین امکاناتی ر اکه هریک از طرف های قرارداد دارند.
علاوه بر این اگر هر یک از طرف های قرارداد از یکی از ارگان های وابسته به دولت باشند، باید حتما شخصی که حق امضاء کردن قرارداد را دارد، از نظر شایسته و معتبر بودن مورد بازرسی قرار بگیرد
همچنین در این قسمت لازم است، اگر شخصی وکالت یک طرف از قرارداد را برعهده میگیرد و از طرف آنان به عنوان نماینده انتخاب می شود تا قرارداد را امضاء کند حتما در متن قرارداد این را ثبت کند.
موضوع قرارداد:
این مبحث شامل کارهایی است که هر یک از طرف های قرارداد ملزم به انجام دادن هستند و یا دارایی هایی که باید در نتیجه ی این قرارداد به طرف دیگر داده شود.
عموما برگزیدن موضوع یک قرارداد قید و بند خاصی ندارد و اگر با قانون و یا شرع منافاتی نداشته باشد، هر موضوعی قابل انتخاب است.
نکته ی مهم در این انتخاب این است که طرفین باید برای جلوگیری از بروز تناقض و کشمکش موضوع را کاملا شفاف، معین و با دقت کافی انتخاب کنند. از جمله ی موضوعات میتوان به خرید، فروش، طراحی، شریک شدن، واگذار کردن، اعطای حقوق و غیره اشاره کرد.
طول دوره ی قرارداد:
در هنگام نوشتن قرارداد زمان شروع شدن قرارداد و همچنین روزی که قرارداد در آن امضاء شده است، باید کاملا معلوم باشد. گاهی ممکن است، روز شروع قرارداد با روز امضای آن همزمان باشد، اما در برخی قراردادها هم می شود، پروژه روزها و یا ماه ها بعد از امضاء کردن شروع شود.
به همین علت تعیین این دو مورد در انجام به موقع مفاد قرارداد توسط طرفین و همچنین برای دریافت غرامت در صورت عدم شروع کار در زمان تعیین شده نتیجه ی مثبتی در بر دارد.
علاوه بر این اگر قرارداد بنا است، محدودیت زمانی داشته باشد، حتما باید تاریخ شروع و خاتمه ی آن ثبت شود، اما اگر قرارداد از نوع بدون محدودیت زمانی است، تنها ثبت تاریخ شروع کفایت میکند.
مبلغ قرارداد:
از واجب ترین و با اهمیت ترین بخش های موجود در هر قرارداد مبلغ آن است. خود مبلغ و چگونگی دریافت آن مشخص کننده ی ارزش کاری که قرار است، انجام شود و یا وسیله ای که بنا است، مبادله شود،
همچنین در قسمت مربوط به مبلغ باید نحوه ی پرداخت هزینه ها اعم از نقد یا اقساطی بودن آن و در صورت اقساطی بودن زمان پرداخت، تعداد قسط ها و نحوه ی پرداخت آن ها صریحا مشخص شود. علاوه بر این باید تعیین شود که نحوه ی مشخص کردن هزینه ها به صورت تخمینی است، یا در همان ابتدا صریحا معین میشود.
شروط قرارداد:
در مفاهیم قانونی شرط بر سه نوع است:
صفت، فعل و نتیجه. به غیر از این سه نوع هر یک از طرف های قرارداد می توانند هر موردی را که برای آنها مهم است و لازم میدانند تا در قرارداد آورده شود، در قسمت شروط اضافه کنند و تضمین انجام شدن آن و نیز غرامت عدم انجام آن را هم تعیین کنند.
مواردی که طرفین متعهد به انجام آن هستند:
یکی از مهم ترین عواملی که قرارداد به خاطر آن نوشته می شود، این است که کلیه ی تعهدهایی که بر عهده ی هر یک از طرف های قرارداد است، به صورت کتبی و کاملا شفاف و صریح ثبت شود. علاوه بر وظیفه باید بندی هم در مورد غرامت عدم انجام، کار توسط هر دو طرف وجود داشته باشد.
ضمانت های اجرای کار:
تضمین انجام کار میتواند علاوه بر این که در قسمت تعهدات آورده شود، به شکل منفک در بند تضمین ها هم آورده شود. تضمین اجراء بر دو نوع است: ثابت و نسبی.
بعضی اوقات ضمانت ها در جهت خوب انجام شدن کار هم تعیین می شوند و در واقع نقش تشویقی دارند. از مدل های مختلف ضمانت می توان چک های ضمانت دار و یا تضمین های بانکی را نام برد.
در این بخش به طور معمول علت انجام نگرفتن کار مورد نظر یا دیر شدن انجام آن ذکر می شود و برای هر کدام از این شرایط تضمینی مشخص می شود. در هر حال هر چیزی که طرفین قرارداد در نظر دارند، با همه ی حد و مرزهای آن باید مورد توافق قرار بگیرد و ثبت شود.
رفع کردن اختلاف ها:
در هر قراردادی ممکن است، اختلاف هایی بر اثر درک های متفاوت از موضوع های مختلف مانند تعهدهای ذکر شده، قسمت های مربوط به اجرای قرارداد، شرایط گفته شده و غیره به وجود بیاید.
در بخش رفع اختلاف ها دو راه وجود دارد. در صورت به وجود آمدن اختلاف در قدم اول هر دو طرف باید سعی کنند، با یکدیگر کنار بیایند و در غیر این صورت با توجه به مفاد رفع اختلاف باید اقدام به مراجعه به دادگاه به صورت گام به گام یا مستقیم کنند.
ویرایش قرارداد:
معمولا اکثریت قراردادها برای عملی شدن نیاز به یک دوره ی زمانی دارند. خیلی وقت ها پیش می آید که با پیش آمدن یک سری مشکلاتی که برای آن ها تمهیداتی صورت نگرفته است، تمامی محاسبات بهم می خورد و در نتیجه ممکن است، لازم باشد، در قسمت هایی از قرارداد تغییراتی اعمال شود. چگونگی انجام این تغییرات در بند اصلاح یا ویرایش قرارداد مشخص می شود.
محرمانه بودن قرارداد:
اگر قراردادی که قرار است، تنظیم شود، در حوزه ی خود، در دسته ی تخصصی های فنی و غیر ساده باشد، لازم است که برای افشا نشدن این اطلاعات تفاهم نامه ای در مورد محرمانه بودن اطلاعات موجود در پروژه و صحبت های هنگام عقد قرارداد امضاء شود.
نیل به این مقصود از دو راه ممکن است. اول تنظیم یک قرارداد جداگانه با محوریت عدم فاش نمودن و دوم اختصاص یک ماده از قرارداد اصلی به موضوع حفظ اطلاعات محرمانه. در این ماده از قرارداد حتما باید حد و مرز اطلاعات محرمانه و دوره ی زمانی حفظ آنها را مشخص و به امضای هر دو طرف رساند.
اتمام قرارداد توسط یکی از طرف های معامله:
لازم است که در قرارداد چگونگی به اتمام رسیدن وظایف هر طرف به صورت تماما واضح و روشن ذکر شود. این مطلب به این مفهوم است که هر کدام از طرف های معامله باید کاملا در جریان باشند که طی وقوع چه شرایطی طرف دیگر می تواند، به کار خود پایان ببخشد. از نمونه های این مورد می توان تمام شدن دوره ی مورد نظر و یا پیش آمدن یک رویداد معین را نام برد.
علاوه بر این اگر در توافق نامه بندی مبنی بر امکان فسخ قرارداد برای طرفین قرار داشته باشد، آن ها می توانند با محقق کردن شرایط فسخ قرارداد، آن را خاتمه دهند. ذکر همه ی این موارد به صورت واضح و بدون هیچ ابهامی، به عدم متحمل شدن خسارت به طرفین قرارداد کمک شایانی می کند.
شیوه ی برقراری ارتباط:
برای این که هر یک از طرفین بتوانند ثابت کنند که شیوه ی آگاهی رسانی شان در مورد پروژه کامل و درست بوده و در شرایط بروز مشکل بتوانند بر آن تکیه کنند، لازم است، یک شیوه ی برقراری ارتباط در نظر گرفته شود.
این ارتباط برقرار کردن می تواند به وسیله ی پست الکترونیک یا ایمیل Email، ارسال پیام کوتاه، نامه ی کتبی و ارسال با پست یا هر شیوه ای که هر دو طرف قرارداد بر روی انجام آن توافق دارند، باشد و هیچ گونه حد و مرز و شرایط خاصی ندارد.
تعداد صفحه های قرارداد، تعداد کپی های موجود از قرارداد و بندهای قرارداد:
اگر اندازه ی ورق های یک قرارداد، این که چند کپی از آن وجود دارد و همچنین بندهای قرارداد کاملا معلوم باشند، در موقع هایی که اختلاف نظر پیش می آید و یا بعضی از صفحه ها گم شده یا به تعداد آن ها اضافه می شود، طرف متضرر شده می تواند از اطلاعات موجود در این بند استفاده کند.
ضمیمه و پیوست های قرارداد:
بعضی از قراردادها شامل ضمیمه هایی هستند که مطلوب است، در یک بند مجزا از قرارداد اصلی ذکر شوند تا اگر به آن ها احتیاجی بود و یا حتی برحسب اتفاق این اسناد از بین بروند یا گم شوند، باز هم امکان استفاده از آن ها وجود داشته باشد.
حالت فورس ماژور:
این بند از قرارداد برای این است که اگر حوادثی غیرمترقبه و خارج از کنترل کارفرما یا کارگر اتفاق بیفتد، هیچ تقصیری متوجه هر یک از طرفین قرارداد نیست.
این حالت می تواند شامل بلایای طبیعی نظیر زلزله، سیل، طوفان و غیره و یا اعمال انسانی خارج از کنترل مانند اغتشاش ها، تظاهرات، جنگ و درگیری و غیره باشد و هرگونه تعهد را از طرفین قرارداد سلب میکند.
تا اینجا با مبحث اصل های قرارداد نویسی در باب شکل ظاهری آشنا شدید پیشنهاد می کنیم تا پایان مقاله نمونه قرارداد طراحی داخلی معماری با ما همراه باشید.
مهم ترین مزیت های نوشتن یک قرارداد
قطعا مکتوب کردن وظایف و تعهداتی که هر کدام از طرف ها ملزم به انجام آن هستند، فایده های زیادی در بر دارد که در ادامه به ذکر برخی از آنها می پردازیم.
اولین مزیتی که می توان برای نوشتن قرارداد متصور بود، جلوگیری از بروز هر نوع مشکل و اختلاف نظر در روزهای آتی است،
چرا که همه ی تعهدها و شرایط و نیز تبصره های انجام کار در قرارداد آورده می شوند و دیگر طرفین نمی توانند برای کم کاری یا عدم عمل به تعهدهای خود بهانه ای بیاورند، همچنین داشتن یک قرارداد قوی کمک می کند، سطح کیفی انجام کار بالاتر رفته و کار با راندمان بالاتری صورت گیرد.
علاوه بر این رابطه های کاری به صورت پیوسته ادامه پیدا می کنند و امکان قطع آنها به حداقل می رسد. حقوق قانونی هیچ کدام از طرف های قرارداد تضییع نمیشود و حتی موجب صرفه جویی در وقت آنها هم خواهد شد.
اگر موضوع قرارداد را به درستی و با دقت برگزیده باشید، مواردی که ممکن است، در طول عمل به تعهدها سبب متضرر شدن شما شوند، به حداقل میرسند و حتی صفر میشوند. در زمان عمل کردن هم از تفاوت در آرا پیشگیری میشود و دیگر کار به مشاجرات حقوقی نمیرسد.
علاوه بر این وقتی شما یک قرارداد محکم و قانونی در دست دارید، به راحتی می توانید کسب و کار خود را در برابر عواملی مانند متضرر شدن نام و شهرت شرکتتان و همچنین از دست دادن سرمایه های خود حفظ کنید.
تا اینجا با مبحث مهم ترین مزیت های نوشتن یک قرارداد آشنا شدید پیشنهاد می کنیم تا پایان مقاله نمونه قرارداد طراحی داخلی معماری با ما همراه باشید.
از چگونگی صحبت کردن در مورد جزئیات آگاه باشید
یکی از مهمترین فاکتورها در داشتن یک قرارداد خوب دقت کردن به جزئیات است. برای این که وقتی را که صرف میکنید و همچنین مبالغی که قرار است، بپردازید به صرفه باشند و علاوه بر این راندمان عملی بالایی داشته باشید، باید در ابتدا روی موارد کلی که قرار است، انجام شود، تفاهم داشته باشید.
اگر قراردادی که بنا است، نوشته شود، از پیچیدگی های خاصی برخوردار باشد، قطعا بازه ی زمانی رسیدن به تفاهم در مورد آن افزایش پیدا میکند.
قبل از شروع صحبت ها در مورد قرارداد، با خود فکر کنید و ارجحیت های خود را در انجام قرار بر حسب رده ی اهمیتی که برای شما دارند، لیست کنید تا در هنگام نوشتن قرارداد بتوانید راحت تر آن ها را به خاطر آورید.
مثال
برای مثال یکی از چیزهایی که اهمیت زیادی دارد، اندیشیدن به منفعت هایی است که از قرارداد نصیب هر دو طرف میشود.
علاوه بر این می توان به چیزهایی که ممکن است، باعث کندتر شدن سرعت انجام کار شود و یا به طور کلی به موضوعی مانند با موفقیت انجام نشدن تعهدات منجر شود، هم فکر کرد و در صورت به نتیجه نرسیدن یا تردید داشتن، مراجعه به یک متخصص امور حقوقی می تواند، راهگشا باشد.
هنگامی که شخص جزئیات مربوط به قرارداد را تمام و کمال می داند، می تواند تشخیص دهد که کدام بخش های قرارداد مهم تر از سایر بخش های آن هستند و تمرکز خود را بیشتر بر روی آن قسمت ها معطوف کند، همچنین شخص توانایی تشخیص این را دارد که بر حسب احتمال کدام قسمت از قرارداد زیاد کارایی ندارد و میتواند از آن بگذرد. در نتیجه بندهای قرارداد باید واضح و قابل بررسی باشند.
هنگام تنظیم قرارداد توجه به این نکته بسیار ضروری است که برای هر نوع قرارداد نوع خاصی از شروط و نگارش لازم است و برای مثال نمی توان یک نمونه از قرارداد خرید و فروش را برای قرارداد استخدام هم به کار برد.
در نتیجه حتما برای نوشتن یک قرارداد درست و قابل استناد، باید تحقیقات لازم را انجام داد و در صورت نیاز هم با متخصص این کار یعنی وکلای حقوقی مشورت کرد و یا کلا کار را به آنها سپرد.
ماهر بودن شخص یا شرکت در قرارداد نویسی و وارد بودن به پایه و اساس ثبت قرارداد سبب میشود، رابطه ی بین طرفین قرارداد به بهترین صورت ممکن پیش برود و از بروز مشکل و اختلاف هم جلوگیری میکند.
قرارداد طراحی داخلی معماری
در این نوع از قرارداد طرف کارفرما از طراح می خواهد، برای مکان مورد نظرش دکوراسیون داخلی یا نما و حدود بیرونی مکان را طراحی کند. طراح ملزم است، بر اساس نظر کارفرما و آنچه وی در نظر دارد، طراحی های خود را انجام داده و نقشه ی آن ها را رسم کند. این طرح زدن موارد زیر را در بر میگیرد:
- مشخص کردن نقشه های مرحله ی اول که فاقد هرگونه ریزه کاری ها من جمله مصالح مورد استفاده هستند.
- پیش بردن مرحله ی دوم که شامل طراحی کردن پلان های نیازمند به اجراست و مواردی مانند نازک کاری ها و جزئیات مواد مورد استفاده را هم در بر میگیرد.
- طراحی نقشه ی سه بعدی پروژه ی مورد نظر با کمک نرم افزارهایی مانند تری دی مکس
- تهیه کردن پلان های مربوط به ساخت و تقویت استحکام بنا
- تهیه ی عکس های سه بعدی برای پروژه
- آماده کردن پلان های اجرایی نهایی
دقت کنید که در تهیه پلان، درخواست های کارفرما را کاملا لحاظ کنید، حد و مرز ناحیه ای که قرار به طراحی آن است، را دقیقا مشخص کنید، طول دوره ای که برای تحویل نقشه ها نیاز دارید، را درخواست کنید و روی یک مدت زمان معین به توافق برسید، همچنین لازم است، هزینه های مربوطه و چگونگی دریافت آنها را با کارفرما مطرح کنید و به یک نظر واحد برسید.
تا اینجا با مبحث قرارداد طراحی داخلی معماری آشنا شدید پیشنهاد می کنیم تا پایان مقاله نمونه قرارداد طراحی داخلی معماری با ما همراه باشید.
آوردن جزئیات درخواستی کارفرما در قرارداد
اکثر سوء برداشت ها و سوء استفاده هایی که در پروژه های مربوط به معماری به وجود می آیند به این علت است که حدود طرح کاملا تعیین نمی شود و ممکن است، دارای ابهاماتی باشد.
اینجاست که اهمیت یک قرارداد خوب و جامع خود را نشان میدهد. مناسب است که طراح و کارفرما هر دو در بدنه ی اصلی قرارداد یا در بخش ضمیمه های آن کلیه ی درخواست ها و ریزه کاری هایی که در نظر دارند، را لحاظ کنند.
اینگونه است که هر کدام از طرف های قرارداد به روشنی متوجه وظیفه هایی که بر دوش دارند و خروجی نهایی مورد نظرشان می شوند و از بروز اختلافات در طول اجرایی شدن پروژه جلوگیری می شود.
یکی از بهترین اقداماتی که می شود، در راستای ثبت این جزئیات در قرارداد در نظر گرفت، درست کردن یک فهرست از درخواست های طرفین و خصوصا کارفرمای طرح است.
این فهرست می تواند موارد زیر را شامل شود:
نقشه ای که مورد نیاز کارفرما است، در چه دسته ای قرار میگیرد؟ آیا فقط نقشه های دو بعدی مورد نظر است، یا نیاز به طراحی سه بعدی و پلان های اجرایی هم هست؟
کلیه ی قسمت هایی که مقرر شده است، برای آنها نقشه کشیده شود، اعم از سرویس های بهداشتی، حمام مستر، اتاق های مختلف، حیاط، بالکن و غیره باید قطعا در قرارداد ذکر شوند.
حتما فضا سازی های انحصاری که کارفرما در نظر دارد، هم در توافق ثبت شود. این کارایی های خاص می توانند شامل داشتن آشپزخانه، تعبیه ی اتاق مهمان، تفکیک اتاق کار از اتاق مطالعه، در نظر گرفتن اتاق مخصوص جلسه در طراحی شرکت ها و مراکز کاری و امثال اینها باشد.
مواردی که کارفرما بر انجام یا عدم انجام آنها تاکید زیادی دارد، هم بخش مهمی از قرارداد را شامل می شوند. برای نمونه تفکیک محل پذیرش از لابی در دفاتر کار، یکی نبودن سرویس های بهداشتی اتاق مهمان با سایر قسمت های منزل یا ویلا و غیره.
اسلوب طراحی هم باید در قرارداد معین شود. این که طرح به سبک مدرن باشد، یا کلاسیک یا هر سبک دیگری اهمیت دارد.
ترکیب رنگ مورد نظر کارفرما
ترکیب رنگ مورد نظر کارفرما و درخواست استفاده از تم رنگی خاص در محلی مشخص از مکان پروژه هم باید ثبت شود.
مواد مصرفی که کارفرما اصرار بر استفاده یا به کار نبردن آن ها دارد، هم یکی دیگر از موارد قرارداد است. برای مثال به کارگیری یا عدم استفاده از چوب، استیل، آینه، شیشه و امثال اینها.
موارد و وضعیت های خاصی که طراح پروژه باید آنها را زیر نظر داشته باشد. مورد هایی مثل شرایط محیطی خاص اعم از سرمای زیاد، میزان رطوبت بالا، گرمای شدید و الی آخر.
اگر قراردادی امضاء شود که کارفرما توضیح دقیق و واضحی از موارد مد نظر خود نداشته باشد و طراح را در هاله ای از ابهام قرار دهد و وی مجبور شود، طبق خواسته و نظر خود طراحی را پیش ببرد قطعا توافق مناسبی نیست و موجب پیش آمدن مشکل بین کارفرما و طراح می شود.
عدم پذیرش طرح:
گزینه ای که همواره توسط کارفرما هنگام تنظیم قرارداد طراحی داخلی مطرح میشود و
یکی از پر تکرار ترین سوال های کارفرمایان در هنگام نوشتن قرارداد است، این است که اگر طرح با استقبال آنها مواجه نشد و نکاتی وجود داشت که باعث پسندیده نشدن طرح میشد چه اتفاقی پیش می آید؟
از طرفی مجری طرح هم در این میان حق دارد، چرا که مدت زمان مشخصی از وقت خود را به طراحی این پروژه پرداخته است و اگر قرار باشد، برای آن دستمزدی دریافت نکند، عملا زحمت هایش به هدر رفته اند. برای حل این مشکل دو راه حل متصور است که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.
این دو راه حل باید توام با یکدیگر به کار برده شوند تا هر دو طرف درگیر در پروژه از قراردادی که بنا است، به ثبت و امضاء برسد اطمینان خاطر داشته باشند.
روش اول
روش اول این است که کارفرما قبل از عقد قرارداد با گروه طراحی خاص، پروژه هایی که قبلا توسط آنها به سرانجام رسیده است، را تحت بررسی و نظارت دقیق خود قرار دهد و تنها در صورتی که از نحوه ی انجام کار و همچنین سطح کیفی طراحی های آنها رضایت کامل دارد، اقدام به امضای قرارداد طراحی کند.
با کمک این تحقیقات کارفرما می تواند اطمینان حاصل کند که طرحی که قرار است، شرکت مورد نظر برای پروژه ی او ارائه دهد، کاملا باب پسند وی بوده و همچنین گروه طراحی نیز اطمینان خاطر دارد که کارفرما با سبک و سیاق کاری آنها آشناست و نحوه ی طراحی های آنها را دوست دارد.
اما هر اندازه هم که پروژه های پیشین گروه طراحی باب سلیقه ی کارفرما باشد، باز هم این امکان وجود دارد که وی در طرح مربوط به پروژه ی خود از قسمت هایی ناراضی باشد و دوست داشته باشد، روی آنها تغییراتی را اعمال کند. در اینجا هست که روش دوم مطرح می شود.
روش دوم
این روش به این گونه است که شخص یا گروه طراح داخلی باید این امکان را به کارفرما بدهند تا او بتواند تعداد مشخصی تصحیح را بر روی طرح ارائه شده داشته باشد.
به این وسیله با توجه به این که کارفرما کار گروه طراحی را قبول دارد و سبک آنها را می پسندد، با انجام چند تغییر کوچک و اعمال آنها روی طرح میتواند به طرح مطلوب خود دست پیدا کند.
پس برای آنکه هر دو طرف کارفرما و گروه طراحی بتوانند از طرح نهایی و پذیرفته شدن آن اطمینان خاطر حاصل کنند، لازم است که در قرارداد ذکر شود که کارفرما توانایی اعمال تغییراتی روی طراحی اولیه ی پروژه را در تعداد مراحل معینی که توسط هر دو طرف پذیرفته شده است
و به اندازه ی درصد مشخصی از تغییرات به نسبت طرح نخست دارا می باشد.
تا اینجا با مبحث آوردن جزئیات درخواستی کارفرما در قرارداد آشنا شدید پیشنهاد می کنیم تا پایان مقاله نمونه قرارداد طراحی داخلی معماری با ما همراه باشید.
پس دو بند مهم در این رابطه به قرارداد افزوده می شود که عبارت هستند از:
کارفرما چند بار توانایی اصلاح طراحی را دارد؟
حتما تعداد دفعات ویرایش طراحی پروژه باید در قرارداد ذکر شود تا هیچ یک از طرفین متحمل ضرر نشوند. به صورت کلی تعداد دفعاتی که برای اعمال تغییرات در پروژه ها به طور معمول در نظر میگیرند، سه تا چهار مرحله تغییر است. عموما در اکثریت پروژه ها به این تعداد دفعه ویرایش نمی رسند و در همان اصلاح اولیه و یا نهایتا ثانویه کارفرما به طرح مطلوب خود دست پیدا میکند،
اما این تخمین دست بالای دفعات در قراردادهای طراحی داخلی به منظور نشان دادن حسن نیت گروه طراحی و نیز اطمینان از توانایی های خود برای ارائه ی طرح مطلوب و همچنین دلگرم شدن کارفرما در مورد طرحی که قرار است، در نهایت به او ارائه شود، در قرارداد آورده می شود.
حد و حدود ویرایش طراحی تا چه اندازه است؟
این موضوع بسیار با اهمیت است که دست کارفرما برای ایجاد تغییر تا چه حد باز است؟ برای مثال آیا کارفرما می تواند سبک طراحی را به کلی تغییر دهد و یا فقط مجاز به تغییر ترکیب رنگ ها است؟ آیا کارفرما توانایی این را دارد که به طور کلی نقشه ی سه بعدی طراحی شده را حذف و به یک فاز پیشتر برگردد و روی نقشه ی دو بعدی ویرایش هایی را اعمال کند یا خیر؟ و سوال هایی از این دست.
جواب همه ی این سوالات در قرارداد نهفته است. گروه طراحی باید حد و مرز تغییراتی که کارفرما قادر به اعمال آنها است، را در قرارداد به صورت دقیق ذکر کند، چرا که ممکن است، برخی از درخواست های تغییر کارفرما منجر به تغییرات اساسی در طرح شده و حتی به معنی طراحی دوباره ی آن باشد.
بر کارفرما هم واجب است، این بند از قرارداد را به دقت مورد مطالعه قرار داده و پیش از امضاء اگر موردی را قبول ندارد، با گروه طراحی در میان بگذارد تا هر دو طرف به اتفاق نظر برسند.
نکته ی مهم این است که طراحان باید در قرارداد ذکر کنند که اگر تعداد دفعات اعمال تغییر روی طرح از آنچه در قرارداد ذکر شده بیشتر شود، کارفرما باید به ازای هر اصلاحی که خارج از برنامه انجام می شود، مبلغ معینی را به گروه طراحی بپردازد.
مشکلات در تعیین مدت قرارداد طراحی داخلی
اگر قراردادی که نوشته می شود، از دقت پایینی برخوردار باشد، زمانی معین برای ارائه ی طرح و تحویل آن مشخص می شود، ولی این کلی نگری در مورد زمان باعث پیش آمدن مشکلاتی می شود.
چون در این حالت واضح نیست که آیا زمانی که در قرارداد آورده شده، مربوط به ارائه ی طرح اولیه است، یا در رابطه با طرح ویرایش شده صدق می کند. در نتیجه ی هریک از طرفین می توانند، برداشت خود را از قرارداد داشته باشند و باعث بروز اختلاف می شود.
زمان تحویل نهایی طرح
اگر زمان تحویل نهایی طرح برای کارفرما حائز اهمیت است، وی باید در طراحی قرارداد تمامی این موارد را با دقت بالا ذکر کرده و شفاف سازی کند.
برای مثال اگر پروژه مربوط به یک بوتیک لباس یا رستوران و غیره باشد و کارفرما برای راه اندازی پروژه ی خود ددلاین خاصی داشته باشد که با به تاخیر افتادن آن ممکن است، از نظر مالی متحمل ضرر و هزینه های مازاد شود، حتما باید در نوشتن قرارداد ددلاین خود را مدنظر قرار دهد و آن را در توافق نامه بگنجاند.
نتیجه ی تمامی چیزهایی که در بالا گفته شد، این است که برای مبهم نبودن زمان تحویل پروژه، باید دو زمان برای آن در نظر گرفت. نخست تاریخی برای ارائه ی طرح اولیه و سپس در صورت پذیرفته نشدن صد در صد طرح و وجود ایراد در آن تاریخی برای تحویل نهایی پروژه ی ادیت شده و تکمیل شده در قرارداد ذکر شود.
علاوه بر این اگر در پروژه ای لازم است، بیشتر از یک طراحی یا پلان به کارفرما ارائه شود، لازم است، طرفین بر روی زمان تحویل تک تک آنها اتفاق نظر داشته باشند و آن را هم در مفاد قرارداد قرار دهند..
مشخص کردن چنین جزئیات کوچک، اما با اهمیتی بر پیشگیری از بروز اختلافات و جلوگیری از سوء استفاده ی هر یک از طرفین توافق تاثیراتی شایانی می گذارد.
بند هزینه ی پرداختی به طراح یا به شکل کلی مبلغ توافق نامه
بعد از این که ریزه کاری های مورد نظر در طراحی، درخواست های کارفرما، تعداد دفعه های مجاز ادیت و تغییر طراحی، حوزه ی مجاز تغییر و غیره تعیین شد، مرحله ی بعد این است که دو طرف قرارداد به اتفاق نظری در رابطه با مبلغ قابل پرداخت به تیم طراحی دست پیدا کنند.
در انتهای این مذاکره یک دستمزد معین برای گروه طراحی مشخص و در قرارداد آورده می شود. علاوه بر مبلغ دستمزد، چگونگی پرداخت آن توسط کارفرما و همچنین تایم دقیق پرداخت هم باید حتما در قرارداد ذکر شود. برای نمونه می شود، نحوه ی دریافت دستمزد را در چهار فاز زیر از کارفرما درخواست کرد:
- سی درصد از مبلغ کل قرارداد در هنگام امضای قرارداد به تیم طراحی و به عنوان پیش قسط پرداخت شود.
- بیست درصد از مبلغ باقی مانده موقع ارائه ی پلان ها ی مرحله ی اول واریز شود.
- پس از ارائه ی نقشه های سه بعدی سی درصد دستمزد دریافت می شود.
- بیست درصد باقی مانده ی دستمزد در زمان تحویل پلان های عملی به شکل نهایی و تکمیل شده به حساب تیم طراحی واریز می شود.
بند مربوط به امضای رسمی و مهر طراحی ها توسط مهندس دارای حق امضاء
در خیلی از پروژه ها لازم است که بعد از تکمیل شدن طراحی مورد نظر، آن را به یکی از موسسات دولتی مانند شهرداری، نظام مهندسی و غیره تحویل دهیم تا برای طرح تاییدیه را صادر کنند.
این کار توسط یک مهندس معماری یا عمران یا محاسبی که صلاحیت بررسی طرح و تایید یا عدم تایید آن را دارد، باید صورت پذیرد. این شخص حتما باید دارای حق امضاء بوده و مجوز رسمی از طرف سازمان نظام مهندسی و پروانه ی نظارت داشته باشد، هر کسی قادر نیست، تاییدیه را امضاء و صادر کند.
در بحث قرارداد باید اگر نقشه ی طراحی شده نیاز به تاییدیه رسمی و امضاء از سوی امین سازمان نظام مهندسی را دارد، حتما در بند مخصوص به خود ذکر شود. به این علت که گرفتن تاییدیه و مهر و امضاء از شخص دارای صلاحیت به تنهایی دارای هزینه های جداگانه ای است که با بحث دستمزد طراحی تفاوت دارد.
مدل های مختلف قراردادهای طراحی داخلی
هنگامی که بحث بر سر قراردادهای طراحی داخلی می شود، سه نوع از آن وجود دارد که رایج تر از بقیه هستند و بالاترین بهره وری را دارا هستند. این قراردادها شامل قرارداد عمومی یا کلی، قرارداد پیمان مدیریت و قراردادهای دستمزد ثابت هستند.
در قرارداد کلی یک هزینه ی معین برای انجام طرح تعیین می شود. در این مدل پیمانکار متعهد به تامین مصالح برای انجام طرح می شود و مبالغ آن هم در توافق نامه ذکر میشود. چگونگی پرداخت هزینه ها با توافق طرفین صورت میگیرد.
در معاهده پیمان بر عکس معاهده کلی، یک بخش از مخارج کارفرما به طراح یا پیمانکار ارائه می شود، اما در مدل آخر همانطور که از اسم آن هم مشخص است، صرف نظر از کلیه ی هزینه ها، به طراح پروژه میزان دستمزد معینی که در ابتدای کار روی آن توافق صورت گرفته است، تعلق می گیرد.
نمونه ی آماده ی یک قرارداد طراحی داخلی معماری
همانطور که در عکس ها میبینید یک نمونه قرارداد طراحی برای شما آورده ایم. حال به بررسی بعضی از بندها و مفاد این قرارداد می پردازیم.
در پاراگراف نخست قرارداد اطلاعات زمانی، روزی که قرارداد در آن نوشته و امضاء شده است، اعم از تاریخ و ساعت آورده شده است. دو طرف قرارداد به اختصار معرفی شده به آنها اختصارا لقب کارفرما و طراح داده می شود. در این بخش از طرفین خواسته می شود، قرارداد را به دقت همراه با تمامی پیوست ها و ضمائم آن مطالعه کرده و سپس آن را امضاء نمایند.
ماده ی یک:
در ماده ی یک که خود شامل سه بند است، از کارفرما و طراح می خواهد یک شماره ی تلفن همراه را که همواره در دسترس باشد و آنها قادر به پاسخگویی آن هستند و همچنین آدرس پست الکترونیک یا Email خود را درج نموده و تنها از این راه های ارتباطی برای ارسال درخواست ها، گرفتن تایید برای انجام کارها، صورت جلسه، رسید های مختلف و سایر کارهای دیگر استفاده کنند.
ماده ی دو:
این ماده مشتمل بر موضوع قرارداد است. در این قسمت آدرس پروژه و موقعیت مکانی آن و نوع طراحی برای مثال پلان های فاز یک یا نقشه های دو بعدی و سه بعدی و همچنین فضاهای مورد نظر کارفرما نوشته می شود.
ماده ی سه:
این ماده مربوط به تعداد دفعه هایی است که کارفرما می تواند در صورت راضی نبودن از طرح یا پیدا کردن ایراداتی در آن در طرح اولیه ی تغییرات صورت دهد. در این ماده بیان می شود که کارفرما هر بار حق دارد، به مدت یک ساعت به طراح اصلاحات خود را ارائه دهد و پس از تمام شدن تعداد دفعه های مجاز، وی ملزم به پرداخت مبلغ مازاد برای اعمال تغییرات است.
ماده ی چهار:
این ماده کلیه ی سندها و مدارکی که در قرارداد موجود است، را بیان می کند. این اسناد عبارتند از: خود قرارداد، ضمیمه های آن و فرم های پیوست، فرم مشخصات طراحی، کپی های کارت شناسایی طرفین قرارداد یا نماینده های قانونی آنها و تمامی روال های کاری، نسخه ی اصل یا کپی برابر اصل ضمانت نامه های مشخص شده، رسیدها و سایر مدارک.
در این قسمت باید صحت مدارک و جعلی نبودن آن و از درجه ی اعتبار ساقط نبودن آن ها حتما توسط مراجع قانونی چک شود تا احتمال کلاهبرداری به پایین ترین درصد خود برسد.
مخاطب گرامی شما در حال مشاهده پست نمونه قرارداد طراحی داخلی معماری هستید.
ماده ی پنج:
این ماده بر زمان قرارداد دلالت دارد و شامل مدت کلی که قرارداد به طول می انجامد و زمان دقیق تحویل بخش ابتدایی و نهایی طراحی ها می شود.
ماده ی شش:
این ماده بر مبلغی که باید کارفرما به عنوان دستمزد به طراح پرداخت کند دلالت می کند.
ماده ی هفت:
بند هفتم قرارداد نوع پرداخت دستمزد طراح را مشخص میکند و خودش از چندین زیر مجموعه تشکیل شده است. در ابتدا تعداد مرحله های پرداخت به طراح مشخص میشود و به شماره ی حسابی که وی در قرارداد ذکر کرده است، واریز می شود
سپس تاریخ های دقیق واریز پیش پرداخت ها که در واقع تاریخ تحویل قسمت های مختلف پروژه هم هست یادداشت می شود.
یکی از مهم ترین زیر مجموعه های این بند تعیین مبلغی برای تاخیر در پرداخت مبالغ توسط کارفرما به ازای هر روز است. در این بند، همچنین ذکر می شود که این مبلغ جریمه باید با اولین واریز هزینه به طراح پرداخت شود.
مخاطب گرامی شما در حال مطالعه مقاله نمونه قرارداد طراحی داخلی معماری هستید.
ماده ی هشت:
در این ماده وظایفی که برعهده ی طراح و کارفرما هست و آنها متعهد به انجام آنها هستند، آورده می شود. از جمله زیر عنوان های این بخش مشخص کردن ددلاین برای پاسخ دادن به مکاتبات توسط هر دو طرف می باشد،
همچنین در این قسمت مسئولیت از عهده ی شخصی که سوال پرسیده برداشته شده و کلیه ضررها و مشکلات متوجه طرفی از قرارداد است که در طول مدت تعیین شده برای پاسخگویی به طرف دیگر هیچ گونه جوابی نداده است.
علاوه بر این در این بخش ذکر می شود که کارفرما اجازه ی اضافه کردن بخش های جدیدی از مکان مورد نظر برای طراحی را ندارد.
در مورد گرفتن مجوزهای مختلف همانند مجوزهای دولتی یا سازمانی هم در همین بند صحبت می شود و تمامی مراحل گرفتن مجوز بر عهده ی کارفرما گذاشته می شود.
اگر در فرم مشخصات طراحی وسایل خاصی مد نظر کارفرما باشد، طراح ملزم است، بر اساس این بند طراحی خاص را انجام دهد.
امیدواریم تا اینجا از مقاله نمونه قرارداد طراحی داخلی معماری اطلاعات مفیدی کسب کرده باشید.
ماده ی نه:
این ماده شامل کارهایی است که سبب باطل شدن قرارداد می شود، یا هر کدام از طرفین می توانند اگر یکی از بندهای این ماده اتفاق بیفتد، نسبت به فسخ قرارداد اقدام کنند.
برای نمونه تعداد روزهایی که کارفرما مجاز است، کار را متوقف کند از حد آستانه ی تعیین شده عبور کند، طراح میتواند با استناد به این ماده و به صورت یک طرفه قرارداد را باطل کند.
این امر برای طراح هم صادق است و اگر قصور از جانب او باشد، کارفرما میتواند به صورت رسمی به طراح اطلاع داده و نسبت به فسخ قرارداد اقدام نماید.
اگر کارفرما بدون هیچ دلیلی نسبت به باطل کردن قرارداد اقدام کند، باید علاوه بر دستمزد طراح تا مرحله ای که کار را به آنجا رسانده است، مبلغ تعیین شده برای حق فسخ را هم پرداخت کند.
در مورد طراح هم در همین شرایط وضعیت مشابهی وجود دارد، با این تفاوت که وی دستمزد خود را تا مرحله ای که کار را به اتمام رسانده دریافت خواهد کرد، البته که باید حد ضرر مشخص شده در این بند را به کارفرما پرداخت کند یا از او بخواهد این مبلغ را از پرداختی وی برداشت کند.
مخاطب گرامی شما در حال مشاهده مقاله نمونه قرارداد طراحی داخلی معماری هستید.
ماده ی ده:
این ماده به مبحث مهم تعیین جریمه، در ازای دیرکرد در انجام پروژه یا تعهدات می پردازد. عموما بر طراح دلالت دارد و اگر وی نتواند تا زمان مقرر شده پروژه را تحویل دهد، باید جریمه ی ثبت شده در این بند از قرارداد را در انتهای پروژه به کارفرما پرداخت کند، البته در این بند یک تبصره هم موجود است که حالت مجاز برای تاخیر از سمت طراح را قید می کند.
بر اساس این بند در شرایط دمایی خاص که شامل درجه ی هوا زیر ده درجه ی سانتی گراد و بالاتر از چهل درجه ی سانتی گراد می شود و انجام فعالیت های ساختمانی در این شرایط امکان پذیر نیست، اگر تا خیری از جانب طراح صورت بگیرد، در زمره ی تاخیرهای مجاز قرار داده می شود و شامل جریمه ی تعیین شده در این بند از قرارداد نخواهد بود.
ماده ی یازده:
این ماده مشتمل بر پرداخت های موارد قانونی مثل عوارض و یا کسورات است. در این ماده تعیین می شود که کدام یک از طرفین باید این پرداخت را برعهده بگیرند و پس از پرداخت حتما سند را ضمیمه ی قرارداد کرده و طرف دیگر هیچ تعهدی مبنی بر پرداخت این عوارض نخواهد داشت.
ماده ی دوازده:
این بند از قرارداد شرایطی که در صورت به وجود آمدن وضعیت فورس ماژور پدید می آید را تعیین می کند. شرایط اورژانسی و فوریتی همانطور که در بالاتر هم توضیح داده شد، وضعیتی هست که کنترل عدم انجام شدن پروژه یا طراحی از دست طراح خارج است و انجام هر قسمت یا به پایان رساندن قرارداد عملا غیر ممکن است.
این وضعیت ویژه در قانون آورده شده است و شامل مواردی همچون زلزله، سیل، جنگ و اغتشاشات است. در این وضعیت هیچ یک از طرفین قرارداد این حق را ندارند که از طرف دیگر غرامت و حق فسخ را خواستار شوند و هزینه ای که در پروژه شده است، از تنخواهی که در اختیار طراح است، کسر می شود و مابقی مبلغ قرارداد به کارفرما عودت داده می شود.
ماده ی سیزده:
این ماده در مورد خود قرارداد و ویژگی های آن است. برای نمونه این که قرارداد شامل چند بند، چند تبصره و چند صفحه است و همچنین چه ضمائمی در ادامه دارد،
همچنین تعداد نسخه های موجود از قرارداد در این بند ذکر می شود و بعد از این که هر دو طرف قرارداد را مهر و امضاء و اثر انگشت زدند، قرارداد اعتبار قانونی پیدا می کند و هر نسخه ی آن در حکم یک قرارداد واحد تلقی می گردد.
همان گونه که در ابتدای مطلب هم گفته شد، این قرارداد تنها یک نمونه از انواع قراردادهای طراحی داخلی است که فقط به منظور آشنا کردن خواننده، با اصول همگانی و شمای کلی یک قرارداد طراحی داخلی و ایده گرفتن وی برای طراحی و نوشتن قراردادهای خود در نظر گرفته شده است.
اگر به درستی این مطلب را خوانده و درک کرده باشید، قادر خواهید بود برای پروژه ی مورد نظر خود یک توافق نامه ی مناسب را طراحی و ثبت کنید.
علاوه بر این با توجه به آشنایی که با مفاهیم قرارداد و بندهای مندرج در آن پیدا کرده اید، قادر خواهید بود تا قراردادی که پیمانکاران یا تیم طراحی برای شما آماده می کنند، را تماما مورد بررسی و بازبینی قرار داده و کلیه ی بخش هایی را که از دیدگاه خودتان مشکل دار به نظر می رسد به آن ها منتقل کرده و در صدد تصحیح آنها طبق خواسته ی خود و توافق طرف مقابل برآیید.
تا اینجا با مبحث نمونه ی آماده ی یک قرارداد طراحی داخلی معماری آشنا شدید پیشنهاد می کنیم تا پایان مقاله نمونه قرارداد طراحی داخلی معماری با ما همراه باشید.
یکی از مزیت ها
یکی از مزیت هایی که آگاه بودن ما به عنوان یکی از دو سمت قرارداد وجود دارد، این است که هر پروژه ای را که ما برای پیمانکار مورد نظر یا طراح برگزیده باشیم و اصل های مهم را در طرح قرارداد لحاظ کرده باشیم، آن طرح قطعا به نحو احسن و تماما طبق خواست ما و آن گونه که مطلوب ما است، به سرانجام می رسد.
با این وجود و با توجه به همه ی آن چیزهایی که گفته شد، ممکن است، شخصی باز هم در طراحی قرارداد مورد نظر خود ابهامات و ایراداتی را داشته باشد.
در این شرایط فرد می تواند با مراجعه به شرکت ها و موسسه هایی که کار آنها ارائه ی مشاوره برای انجام و ثبت قرارداد و غیره می باشد و پرداخت حق مشاوره آن ها، از نظرات کارشناسی آنها بهره مند گردد و خدایی نکرده متحمل ضرر در قرارداد نشود.
شما در حال خواندن پست نمونه قرارداد طراحی داخلی معماری هستید.
توافق نامه ی قسمت عملی پروژه
علاوه بر قرارداد بخش طراحی داخلی، قرارداد دیگری هم تحت عنوان توافق نامه ی قسمت عملی پروژه مطرح می شود.
این توافق نامه پس از تمام شدن قرارداد طراحی داخلی در جریان می افتد،چرا که همان طور که برای داشتن یک طراحی استاندارد و مطلوب باید یک قرارداد خوب و قانونی داشت، برای فاز اجرایی هم داشتن یک قرارداد قوی که هم از حقوق کارفرما و هم از حقوق عامل حمایت کند و در مواقع اختلاف راهگشا باشد، از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.
قراردادهای اجرایی می توانند گونه های مختلفی داشته باشند که در ادامه از چند نوع معمول تر آن ها نام خواهیم برد. معاهده ی پیمانکاری توام با تهیه نمودن مصالح ساختمانی، معاهده بدون تهیه و تامین مصالح، قرارداد مدیریت و اداره نمودن معاهده ی درصدی و پیمان اداره نمودن قرارداد دستمزدی.
نتیجه گیری:
همواره داشتن یک قرارداد خوب که همه ی حق و حقوقات قانونی هر دو طرف توافق را تامین کند از ضروریات دنیای کار است. اگر شما یک طراح داخلی هستید،
یا قصد دارید، طراحی داخلی مکانی که در اختیار دارید، را به تیم طراحی خاصی بسپارید، خواندن با دقت مقاله ی بالا و رعایت نکته های گفته شده در آن قطعا به موفقیت شما و عدم تضییع حقوق تان کمک شایانی خواهد کرد.
از اینکه تا پایان مقاله نمونه قرارداد طراحی داخلی معماری با ما همراه بودید متشکریم و امیدواریم از خواندن مقاله نمونه قرارداد طراحی داخلی معماری نهایت استفاده را کرده باشید.